San Diego County - Part 3 - Ocean Beach

Lieve vrienden,

Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn Tijuana verhaal. Mijn host in Las Vegas, over wie ik later meer vertel, vond het zo interessant, dat hij wilde dat ik het voor de camera vertelde. Het filmpje heeft hij op Youtube gezet. Zie http://www.youtube.com/watch?v=XFndvAR7J3g.

Hierbij stuur ik jullie het derde en laatste deel van mijn tijd in Ocean Beach. Onderaan vinden jullie weer een samenvatting.

Dinsdag 29 maart

Deze dag waren we dus in Tijuana. Rond 7 uur 's avonds kwamen we thuis aan en aangezien Dan en ik best trek hadden, kookten we samen. We sneden aardappelen fijn, mixten melk, bloem en eieren en bakten dus een soort van hashbrowns met pannenkoekenmix als bindmiddel. Het was apart en erg vullend. Dan had nog wat worteltjes in huis ook, dus die kookten we. Al met al aten we een redelijk gezonde maaltijd. Om een uur of 10 gingen we naar buiten, naar een park. Dan had zijn gitaar mee en zong wat liedjes. Het was de eerste keer dat ik hem hoorde zingen en het klonk best goed. Het was wel overduidelijk dat zijn liedjes over zijn ex-vriendin gingen, dat maakte het wel heel persoonlijk, maar blijkbaar is hij gewend om zijn liedjes voor anderen te zingen, hij deed het vol overtuiging.

Woensdag 30 maart

Vandaag moest Kris op straat optreden, in downtown OB. Er was daar een 'farmer's market' (boerenmarkt). Kris werkt in een cafeetje en had die dag vrijgenomen om op te kunnen treden in OB. Dat schreef hij dus ook op een bord dat hij bij zich neerzette ("Took the day off of work to play here. Tips accepted"). Ik denk dat het niet slim is om te zeggen dat je een baan hebt, als je om fooi gaat vragen op straat... Maar uiteindelijk bleek dat hij toch 20 dollar had 'verdiend'. Het begon rond 3 uur 's middags. Voor die tijd heb ik bij Denny's mijn LA verhaal geprobeerd af te typen, terwijl de jongens samen oefenden (Kris had aan Dan gevraagd of hij ook een paar liedjes mee wilde spelen).

Om half 3 reden we met z'n drieeën naar OB. Kris deed zijn ding en Dan en ik wandelden over de pier. Daarna gingen we terug en stonden we een tijdje te luisteren bij Kris, toen er een man naast ons kwam staan (nee, niet een Mexicaan ;)). Hij stonk naar alcohol en vertelde ons dat hij ook musicus was. Hij liet ons zijn tatoeages zien van bekende gitaristen. Daarna begon hij te praten over Kris. Hij zei: "Bad lyrics.. Good voice, but bad lyrics" en "He's begging too much". Hij bedoelde daarmee dat Kris dus een goede stem had, maar dat zijn liedjes nergens op sloegen en dat hij te overdreven zong.. Toen was hij even stil en daarna begon hij opnieuw met zichzelf voor te stellen, zijn tattoo's te laten zien etcetera etcetera.. Op een gegeven moment gingen Dan en ik er maar even vandoor, om een rondje over de markt te lopen (en wat gratis hapjes te scoren, zoals stukjes brood met tappenade). Rond 5 uur mocht Dan meezingen. Kris verrastte Dan toen hij zei dat Dan 'nu iets van zijn eigen werk' zou gaan zingen. Het ging best goed, maar helaas probeerde Kris mee te spelen en aangezien hij Dan's liedjes helemaal niet zo goed kent, speelde hij regelmatig erg valse noten.. Pijnlijk..

Na het spelen gingen we nog even een biertje doen in dezelfde pub als waar ik op vrijdag de Beatles tribute band had gezien. Dan moest weg om te gaan oefenen met zijn band, ik zou met Arturo, lange en Cliff terug naar huis lopen. We ontmoetten een Duitse jongen die hier voor een half jaar is komen wonen sinds deze week. Hij was erg aardig. Arturo vroeg me of ik hem (niet die Duitser, maar Arturo zelf) naar Pacific Beach kon brengen, want hij kende daar een meisje die hem had uitgenodigd. Dat was prima, dus we liepen naar huis en ik bracht hem daarheen. Onderweg schakelde ik een keer verkeerd, dus ik zei 'sorry' tegen hem. Hij zei dat ik geen sorry hoefde te zeggen, want ik had een mooie stem. Hij dacht dus dat ik sorry zei, omdat ik meezong. Het is wel leuk om te horen dat hij mijn stem wel mooi vond. Dat hoor ik niet vaak haha. En hij zei nòg iets: Ik rijd beter dan de meeste Amerikaanse vrouwen. Mmm, tja, dat vat ik ook maar op als een compliment. Op de terugweg reed ik langs Von's (ik had Dan's kortingskaart geleend) om inkopen te doen. Ik zou pasta maken voor de huisgenoten, dus ik kocht pasta, saus, gehakt, champignons, prei en tomaten. Toen Ryan zag dat ik aan het koken was, zei hij: "Is dat echt vlees!!?!?" Dat is hij blijkbaar niet gewend.. Hij eet zijn cornflakes met water in plaats van met melk, omdat dat goedkoper is.. Uiteindelijk hebben we die avond met z'n vijven van de pan pasta gegeten (Cliff, Ryan, Dan, Lange en ik) en Dan en ik hebben er nog twee avonden van gegeten! Dat was dus de moeite.

Donderdag 31 maart

's Morgens zag ik dat Dan een grijze haar had, dus die trok ik eruit voor hem. De reden dat ik dit hier even vertel, zul je begrijpen als je leest wat er op vrijdag gebeurde.

Vandaag moest Dan optreden in Mission Beach, om 7 uur 's avonds. Zijn surrogaatfamilie, 'the Pan's', zouden komen kijken en de huisgenoten, Arturo en ik gingen ook mee. De plek waar hij moest optreden was best aardig, maar de mensen die er werkten, waren raar. Eén van de Pan's is een jongen van 19 en hij mocht niet eens even binnen staan in de garderobe om Dan te horen spelen (terwijl het ontzettend vroeg was en er bijna niemand was. Het is natuurlijk om ervoor te zorgen dat hij niet gaat drinken, maar dat kunnen ze dan toch in het oog houden? Ze laten namelijk wel kinderen van bijvoorbeeld tien jaar oud binnen, want zij zijn duidelijk geen 21).. Daarnaast vroeg moeder Pan of we een stoel op de 'dansvloer' mochten zetten voor het eerste half uurtje (want Dan zou slechts 5 liedjes doen), aangezien er een vrouw bij was die niet goed ter been was (het was superrustig, dus het zou geen probleem moeten zijn), het mocht van de barman en een bewaker, dus we zetten de stoel neer, waarop een andere vent die er werkte boos aan kwam lopen. Wie dachten we wel niet dat we waren! We zeiden dat we toestemming hadden, hij zei dat hij de manager zou bellen. Na 2 tellen met de manager te hebben gesproken, pakte hij de stoel en liep hij weg, terwijl hij zei: "Ten eerste zet je geen stoel neer in het midden van de dansvloer..." en toen was hij weg, dus ik hoorde geen 'ten tweede'. Het derde vreemde was dat de organisator boos was op Dan, omdat Dan geen kaarten had verkocht. Maar dat kwam doordat Dan dertig mensen gratis en voor niets mee mocht nemen.. Hij had tòch tien kaarten verkocht, wat al heel wat is, maar dat was dus niet genoeg.. En hij krijgt er zelf niet eens voor betaald! Goed, toen ging Dan spelen en het ging goed. Iedereen genoot en op een gegeven moment, toen hij zijn laatste nummer had gespeeld, riep iedereen (zo'n 15 man) om een encore. Dat wilde Dan wel en hij vroeg het, maar nee hoor, dat mocht niet.. Dit was het vierde ding dat tegenviel.. En het vijfde is dat je normaal, als je opgetreden hebt (en vooral als je dat gratis doet..), je een drankje van de zaak krijgt. Maar nee hoor, zelfs dat kon er niet vanaf. Dus dit is een plek waar we nooit meer naartoe gaan.

We reden met z'n allen naar huis en aangezien een vriendin van moeder Pan (uit La Jolla) Dan en mij uitgenodigd had om naar haar huisfeestje te komen, reden we direct door daarnaartoe. Het was een erg leuk huis met een prachtig uitzicht over het strand en de huizen. De vrouw bij wie we waren, heeft veel connecties, ze had veel kunstwerken in haar huis van een kunstenares die ik wel herkende (een vrouw die veel felle kleuren gebruikt en beeldjes en schilderijen van katten maakt, klinkt bekend?). Dat waren allemaal cadeaus van die kunstenares. Ze had ook foto's van haar moeder en president John F Kennedy in haar huis staan. Interessant. Rond middernacht reden we weer naar huis.

Vrijdag 1 april

Dan en ik zaten een tijdje te kletsen toen ik op een gegeven moment goed naar zijn haren keek en hem zei dat ik nog een grijze haar zag! HIj vond het niet zo erg, dus hij ging niet meteen in de spiegel kijken. Vlak erna keek ik weer verrast en zei hem dat ik er nog twee zag, die heel dicht bij elkaar zaten.. Hij geloofde me, maar ging nog steeds niet naar de badkamer.. Toen hij een uurtje later naar de wc was geweest, vroeg ik hem of hij er al naar had gekeken. Hij zei van nee en vroeg me waar ze ook alweer precies zaten. Dat wist ik hem natuurlijk precies te vertellen, namelijk één een beetje achter aan de zijkant en twee naast elkaar wat meer naar voren, beide aan de rechterkant. Ik was dus consequent met een uur daarvoor. Hij ging naar de badkamer en ik volgde hem. Hij zocht en zocht en kon ze niet vinden... "APRIL FOOLS". Misschien is het niet grappig om te lezen, maar het is een leuke herinnering, dus ik type het toch maar hier haha.

Na het late ontbijt (grapenuts met melk en banaan.. Niet het lekkerste wat ik heb gehad in de VS, maar Dan at het vaak en ik was wel benieuwd) gingen Dan en ik naar het strand van OB. We kochten een koffie om mee te nemen en genoten van het zonnetje. Ik had tot dan toe (en eigenlijk zelfs tot vandaag, 10 april..) nog zo weinig zon gezien en warmte gevoeld. Dit was dus zeer welkom! Het was helaas wel te koud om de oceaan in te springen, maar dat was okee. Op een gegeven moment zagen we een enorme leguaan over het strand lopen. We dachten allebei (naïef dat we zijn, maar wat wil je.. We komen hier niet vandaan.. Dus we weten niet wat je hier wel en niet kunt verwachten) dat het een wilde leguaan was. Na een paar foto's te hebben genomen, kwamen we erachter dat het gewoon de huisdier was van een man die 5 meter verderop lag.. Dat maakte het toch wat minder spannend en speciaal.

Dan moest om 9 uur 's avonds optreden in Mission Beach, daarvoor moest hij warmzingen. We warmden wat pasta op en vertrokken rond 8 uur. Dan zou in het voorprogramma spelen en was nog nooit in het café geweest waar het moest gebeuren. Toen we aankwamen, dachten we dat we fout zaten. Er was geen podium of iets dergelijks en het publiek zag er niet uit alsof ze live muziek zouden appreciëren. We probeerde de organisator te bereiken, maar hij nam niet op. Toen we net de gitaar terug in de auto wilden doen, kwam een andere musicus op ons af lopen. Dan had hem al wel eens ontmoet en deze vent zou ook in het voorprogramma spelen. Hij had zijn sleutels in zijn auto laten liggen en zijn deuren waren op slot, dus we hadden wat te doen, voordat de organisator kwam. Het raam stond op een kier, dus ik probeerde er mijn dunne armpje erdoorheen te wringen.. Helaas kon ik mijn elleboog er niet doorheen krijgen. Daardoor kon ik de bocht niet maken met mijn arm.. Maar toen kwam Dan 'to the rescue' met zijn ijskrabbertje en daarmee kreeg de vent het slot ervanaf. Grappig, een krabber in San Diego, maar ja, als je uit New York State komt, dan heb je zo'n ding in je auto.

Eenmaal weer binnengekomen, ontmoetten we de organisator. Hij was de drummer van de band die de hoofdact was. Het is leuk om te horen hoe ze mijn naam proberen uit te spreken. Ze maken er altijd een lange 'i' van, in plaats van een korte en ze denken dat ze het juist nazeggen, totdat ik hen dan weer nazeg en ze het verschil horen.. Als ik me voorstel, duurt het meestal dus 30 seconden. Natuurlijk, soms, spreek ik mijn naam op zijn Engels uit. Dat is toch sneller.

De vent van de auto die op slot was met de sleutel erin, moest als eerste en hij was slecht.. Hij joeg al het publiek weg, naar de andere zaal, dus na drie liedjes zei de drummer dat hij moest stoppen. Toen mocht Dan. Het publiek was redelijk moeilijk.. Ze houden van covers en zowel de vent als Dan zingen alleen eigen liedjes. Toch ging het goed. Ik vond de kwaliteit van zijn stem zelfs een stuk beter dan de dag ervoor, dus dat was mooi.

Er zat een man bij ons die verstandelijk gehandicapt was. Hij maakte heel veel grapjes en ik verstond er geen een van. Ik vertelde hem wel de grap van de Belgen die aan het graven waren in België, pap! Hij moest wel een beetje lachen (maar ik denk dat hij de grap niet begreep. Ik veranderde 'Belgen' voor 'Italianen', want ze zijn hier niet gewend om grappen over Belgen te horen, maar wel over Italianen, maar het was nog steeds lastig. Ook omdat het zo lawaaierig was). Misschien kunt u de grap onderaan dit bericht plaatsen? Dan weet de rest van de lezers ook waar het over gaat. De man wilde popcorn voor ons kopen, hij stond erop, dus we lieten hem dat doen. Iedere keer wanneer hij praatte, sprongen er wat stukjes van zijn eigen popcorn uit zijn mond, zo hup in ons bakje.... :( Smakelijk.. Hij had Dan's optreden opgenomen met zijn telefoon en wilde het mailen naar Dan. Dus hij vroeg mij om Dan's e-mailadres. Ik gaf het hem. Ik schreef het voor hem op. Hij typte het in zijn telefoon en vroeg me meerdere keren of hij het goed had gespeld. Dan heeft best een lastige (Poolse) achternaam, je vergeet gauw een K of een W, dus ik wilde het wel even zelf in zijn toestel zetten (dat doe je normaal toch ook, dat gaat toch veel sneller?), maar hij wilde het perse zelf doen (ik vermoed dat mensen hem vaker willen helpen, omdat hij gehandicapt is, en dat hij onafhankelijk wil zijn). Uiteindelijk had hij yahoo.cmn, daarna werd het yahoo.con, daarna werd het yahoö.com... Hij werd zelfs een beetje boos, toen ik hem iedere keer weer wees op zijn fout, maar ja, anders krijgt hij een foutmelding in zijn e-mail en dan moeten we weer helemaal opnieuw beginnen.. Uiteindelijk had hij het goed gespeld en zond hij de filmpjes. De dag erop keek Dan in zijn mail en zag hij dat hij de filmpjes niet eens kon openen.. Jammer. Gelukkig had ik hem ook opgenomen, dus het is allemaal goed gekomen.

Dan kreeg in deze kroeg wèl drankjes (bier) voor zijn optreden en ik zei hem dat ik wel zou rijden. We waren met zijn auto, een automaat!! Dus ik keek er stiekem wel naar uit om te rijden. We luisterden nog even naar de hoofdact, de gehandicapte man zong nog een liedje (Tina Turner Rolling on the River) mee (tijdens de eerste helft van het liedje was de microfoon niet ingeplugd, dat was wel sneu, hij had het zelf namelijk ook door..). Daarna gingen we naar huis. Ik probeerde in het begin de rem op te laten komen, zoals je normaal je koppeling op laat komen, maar dat moet natuurlijk helemaal niet!! Dat was even wennen, maar het ging goed.

Thuis aangekomen had ik zo ontzettend geen zin om bij Arturo te zitten, dus toen we binnenkwamen, vroeg ik Dan of we nog naar die bar, Catalina, toe zouden gaan. Hij dacht dat ik een grapje maakte, want we hadden het daar helemaal niet over gehad. Dan liep mee naar buiten, stapte in mijn auto en toen ik daadwerkelijk wegreed, zei hij dat hij dacht dat ik een 1 april grap probeerde te maken voor Arturo. Het was al 1 uur geweest en 45 minuten later zou de bar gaan sluiten. Toen we weer thuiskwamen, sliep iedereen al en gingen ik ook naar bed.

Zaterdag 2 april

Vandaag gingen Dan en ik naar downtown San Diego. Hij had een beetje een kater (hij had al heel lang geen drank meer gehad, dus hij was al dronken geworden van 3 biertjes), dus het was goed om er even tussenuit te gaan, naar de haven. Bij de haven, dichtbij downtown, gingen we op zoek naar het grote standbeeld van de 'Victory Kiss', de overwinningskus. De maker van dat standbeeld heeft het idee gekregen van een foto die gemaakt is op Times Square in New York toen de Tweede Wereldoorlog afgelopen was. Daarop stond een soldaat een zuster te kussen. We vonden het beeld en het was best groot. Jammergenoeg was het niet zo zonnig en was het frisjes.. Dus we gingen na een half uurtje weer weg. We besloten bij de Tilted Kilt te gaan koffiedrinken en wat te eten. Lange was aan het werk. Ik probeerde een foto te nemen van hem in zijn kilt, helaas kon ik daar niet in slagen.. Het eten was lekker, ik had een broodje met warm vlees en het was ruim voldoende. Het valt me wel op dat ik niet zo veel eet als normaal, misschien is mijn maag kleiner aan het worden, doordat ik minder eet, waardoor ik ook een minder grote eetlust heb. Of mis ik de Nederlandse pot? Ik voel me in ieder geval gezond en daar gaat het om.

's Avonds luisterden we wat naar muziek op de computer, ik liet Dan wat muziek van Nederlandse artiesten horen, Ilse de Lange enzo, en hij vond het niet zo goed. De teksten waren te voor de hand liggend. Voor mensen die interesse hebben, Dan's website is www.deeperthantheoceanmusic.com en hij gaat deze week de liedjes gratis ter beschikking stellen, oftewel later deze week (of begin komende week) kun je ze gratis downloaden.

Zondag 3 april

Dit was de dag dat ik Ocean Beach zou verlaten en me bij mijn neef Bart zou voegen in Las Vegas. Rond 13:30 uur vertrok ik, na het hele huis goed te hebben gecontroleerd (en op het laatste moment de oplader van mijn mobiel te hebben gevonden in een hoek van de kamer), naar Vegas baby! Daar zou ik van zondag tot en met donderdag blijven, in hotel Flamingo.

Over mijn ervaringen in Las Vegas, kunnen jullie volgende keer lezen. Het is vandaag 22 april en ik zit nu ergens, zo'n 30 mijl van Santa Fe, New Mexico, in de achtertuin van een oudere man. Over 10 minuten vertrekken we naar de kerk, want het is vandaag Goede Vrijdag (en hij is katholiek, dus dat komt goed uit voor mij).

Samenvatting:

Na Tijuana heb ik in Ocean Beach genoten van een paar dagen met zonnig weer en redelijk lekkere temperaturen. Ik ben naar het strand geweest en heb een paar optredens van Dan bijgewoond. Ik heb zelfs in Dan´s auto gereden, een automaat ;) Op woensdag heb ik een grote pan spaghetti gemaakt, waar we uiteindelijk drie avonden van gegeten hebben. Ryan was onder de indruk van het feit dat er echt vlees in zat (hij doet water bij zijn cornflakes in plaats van melk, omdat dat goedkoper is.. Dus je kunt je wel voorstellen dat hij al helemaal geen geld betaalt voor vlees).
Op zaterdag 2 april ben ik met Dan naar downtown San Diego gegaan om er een bekend standbeeld te vinden, dat bij de haven staat. Het was een erg groot standbeeld van een man die een vrouw kust. Erg mooi gemaakt.
Op zondag ben ik vertrokken naar Las Vegas. Daar was mijn neef Bart de avond ervoor aangekomen en ik kon bij hem op de hotelkamer verblijven. Meer daarover in mijn volgend verslag.

Liefs, Britta