Boston

Hallo allemaal,

Van diverse kanten krijg ik het verzoek om weer eens een verhaal op waarbenjij.nu te zetten. De reden dat ik dat tot nu toe nog niet heb gedaan, is doordat ik niet het gevoel heb dat ik dingen meemaak die de moeite waard zijn om aan jullie te melden. Daarnaast vind ik het zonde van mijn tijd om achter de computer te gaan zitten, aangezien het de afgelopen weken (afgezien van de Nor'eastern) geen moment slecht weer is geweest en er zoveel te zien is hier. Nu zit ik in mijn hostel in Philadelphia en zal ik proberen jullie een beeld te geven van wat ik meemaak in de VS.

Op dit moment ben ik halverwege mijn trip. Zoals jullie weten, ben ik begonnen in Boston. Het laatste waar ik over heb getypt, was de ontbijtruimte in mijn eerste hostel. Ik ontmoette er een Amerikaanse jongen en een jongen uit India die in Philadelphia woont (hij heet Veenu).

Zaterdag 3 november

Na het ontbijt ben ik naar een T-Mobile winkel gegaan waar ik mijn prepaid abonnement heb afgesloten. Vervolgens ben ik door downtown (het zakelijke district) gelopen richting het oude stadscentrum. Daar heb je Faneuil Hall, waar ze veel eten en winkels hebben. Ik kocht er 2 sweaters en ben teruggegaan naar mijn hostel. Ik deelde de kamer met een stuk of tien meiden. De Duitse Katia was daar 1 van. Met haar heb ik een biertje gedronken in een sportcafé dichtbij de hostel (dat is het enige café waar ze in mocht, aangezien ze nog geen 21 is).

Zondag 4 november

Met de Duitse Katia en met de Australische Kassandra zijn we richting de Prudential building gaan wandelen. Dat ligt wat zuidelijker en het is een gebouw die je kunt 'beklimmen' (met de lift), waardoor je prachtig uitzicht hebt over de stad en Cambridge.

We namen foto's van de Trinity Church, waar een mis aan de gang was en we niet als toerist konden bezichtigen. We moesten 15 minuten later terugkomen, dus we aten lunch aan de overkant. Toen we terugkwamen, werd ons uitgelegd dat vanwege een speciale gelegenheid de kerk niet open was voor bezichtiging. Katia ging terug naar de hostel, omdat ze haar vlucht moest halen. Kas en ik liepen richting de Prudential building. Ik beklom die, terwijl zij zich 3 kwartier bezig zou houden in de winkels. Het uitzicht was prachtig (mijn foto's staan op Facebook), met de helderblauwe lucht. Je zag het park Boston Common liggen, en de technische universiteit (MIT), de rivier en de diverse stadswijken.

Na drie kwartier ontmoetten we elkaar weer. We liepen door een woonwijk over de brug naar de oostkant van Cambridge. Harvard ligt een stuk westelijker, wij liepen door MIT (echt zo'n Amerikaanse universiteit zoals je in de films ziet) richting het oosten, langs de rivier. Vandaaruit heb je mooi uitzicht over Beacon Hill, wat (zoals de naam al zegt) op een heuvel ligt. We liepen de 'zout en peper brug' over, die zo heet vanwege de zout- en pepervaatachtige palen waar de brug door ondersteund wordt, naar Beacon Hill. We zochten en vonden het restaurant Figs, wat ons aangeraden was om heen te gaan voor de pizza, maar helaas hing er een bord 'today: no pizza' :( Welke pizzeria verkoopt geen pizza's? Vreemd.. Dus we liepen door In alle straten waren nog pompoenen zichtbaar van Halloween, van de week ervoor. Ik zocht de straat waar Mariska aan gewoond had, maar kon het niet vinden. UIteindelijk aten Kas en ik wat bij een sportbar. Toen we daar de kaart er weer bijpakten en de weg terug uitzochten, zag ik toch Mariska's straatnaam op de kaart! Het was op de weg terug, dus dat was makkelijk. Mariska, ik heb er foto's van gemaakt. Wat een mooie buurt heb jij in gewoond zeg!

In hostels wordt normaliter regelmatig uitjes georganiseerd. Zo zouden we deze zondagavond met een groep naar een jazz café gaan. Cas ging mee, maar moest rond half 9 weg, omdat ze die nacht zou vliegen. De Sloveense Neja ging mee, en de Spaanse Cristina. Zij sliepen beiden in mijn kamer. Daarnaast gingen er nog 3 Scandinavische jongens mee en een Amerikaanse jongen, Jayson, die geen gast was, maar de Administrative Manager van Hostelling International New York. De sfeer was erg gezellig en we dronken een paar biertjes.

Maandag 5 november

Vandaag had ik het plan om naar de Museum of Fine Arts (MFA) te gaan. Van Cristina had ik haar kaartje gekregen, aangezien je een kaartje twee keer kan gebruiken. Mariska had me al aangeraden om erheen te gaan, dus ik had er veel zin in. Onderweg naar het museum kreeg ik een whatsapp van Cristina met de mededeling dat Aerosmith een gratis straatoptreden zou geven in het westen van Boston, en omdat de MFA er morgen ook nog wel zou zijn, nam ik de eerste metro terug om met Cristina naar dat concert te gaan. Het was prachtig weer, ze speelden erg goed en er was slechts 1 nummer dat ik kende, welke ze om hadden gebouwd tot een nummer om mensen ertoe te brengen om dinsdag te stemmen (het lied heet 'Rock this Way', maar ze hadden ervan gemaakt 'Vote this Way').

Na het concert wilde Cristina shoppen. Aangezien het toch te laat was om naar het museum te gaan, ging ik met haar mee. Uiteindelijk zijn we niet eens aan shoppen toegekomen, maar hebben we wat gegeten bij Wagamama. Daarna gingen we terug naar ons hostel.

Meiden uit California gingen Chinees eten en ik ging met hen mee. Ik had 's morgens een leuke meid uit Australië ontmoet tijdens het ontbijt. Zij (Melinda) sliep in de kamer naast ons, dus ik wilde haar graag meevragen, maar toen ik aanklopte, deed niemand open. We gingen naar het restaurant, het was om de hoek. Het was een totaal lege zaal, maar wel prachtig aangekleed, met podium en alles. Het eten was niet slecht, maar ook niet om over naar huis te schrijven. Truus: ik hoop dat het Chinese eten in China beter was haha. Na terugkomst in de hostel wilden we nog ergens heen. Cristina was naar een pub quiz in downtown. Dat was georganiseerd door de hostel. Ik had Jaysons nummer, dus ik sms'te hem. Ook vroeg ik die jongen mee die ik de eerste ochtend had ontmoet. Het was de bedoeling dat we elkaar eerder zouden zien, maar dat was er niet van gekomen. Hij sms'te terug dat hij nog aan het werk was, maar wel langs zou komen als ik hem het adres zou sturen, dus dat deed ik. Net toen de meiden uit California (Stevie en een vriendin van haar) en ik onze kamer uitliepen om naar beneden te gaan, waar Jayson op ons wachtte, kwam Melinda uit haar kamer! We spraken af dat we beneden nog een minuut of tien op haar zouden wachten, waarna we naar de kroeg gingen. We namen de metro naar de kroeg (Battery Park Bar) en we zaten gezellig te kletsen, toen die jongen van zaterdagochtend (Andrew) binnenkwam. Hij zei gedag en ging naar de bar... Waar hij een uur bleef zitten, zonder nog contact te zoeken. En daarna ging hij weg, zonder gedag te zeggen. Ik heb daarna ook niets meer van hem gehoord. Apart.

Dinsdag 6 november

Melinda had een kamer dat voor zes personen bedoeld was, helemaal voor haarzelf alleen. Onze kamer was helemaal vol (acht meiden). De volgende ochtend na het ontbijt ging ik naar de MFA samen met Melinda. We zaten zo gezellig te kletsen dat we onze halte misten. We stapten een halte later uit en hebben daar rondgelopen. Er was een mooie kerk met een toren, waarin je een wenteltrap kon zien. Ik vroeg aan iemand die er werkte of we de toren in mochten, maar dat mocht helaas niet. Na een uurtje te hebben rondgelopen en te hebben genoten van het prachtige weer, namen we de metro een halte terug om naar de MFA te gaan. Het was een prachtig museum. Er hingen stukken van Van Gogh, en mooie Amerikaanse kunstwerken. Ook hing er het beroemde schilderij van George Washington, welke niet afgemaakt is en welke gebruikt wordt voor de dollarbiljetten. Op de bovenste verdieping hingen erg moderne stukken, waar ik niet zo van houd, dus ik ging zitten op een bank, toen mijn 'bovenbuurmeisje van mijn stapelbed' langsliep (Neja). Het was sluitingstijd, dus we namen dezelfde metro terug. Zij stapten uit bij het Predential gebouw, om te shoppen. Ik ging door naar het oude centrum, om nog wat rond te struinen en om er een cupcake te halen bij een tentje dat Stevie me had aangeraden.

's Avonds zouden Mel en ik samen wat gaan eten. Ik klopte aan om haar mee te vragen, maar er was alleen een Koreaans meisje dat de deur op een kier open deed. Ze sprak heel slecht Engels en begreep niet dat ik op zoek was naar Melinda. Uiteindelijk deed ze haar deur iets meer open, zodat ik naar Mels bed kon wijzen, maar blijkbaar was Mel er niet. Nog geen tien minuten later belde Mel me en namen we de metro naar Cambridge. Het was kouder geworden. Rond het vriespunt, ja, de Nor'Eastern kwam eraan (de storm die na Sandy over noordoost USA heeft gewoed). We liepen over de Harvard campus, ik kocht een tweedehands boek voor een dollar en we aten een hamburger met zoete aardappel patat bij een Ierse pub. Ze hadden er heerlijk donker bier. Helaas weet ik de naam niet meer.. We waren nogal moe, dus we hadden de puf niet meer om een kroeg op te zoeken waar mensen zich bezig hielden met de uitslag van de stemming. We gingen lekker op tijd naar bed, want we hadden besloten om de dag erop samen naar Salem te gaan met mijn huurauto die ik die ochtend om 11 uur kon ophalen in Cambridge.

Woensdag 7 november

Na het ontbijt dronken we een kop koffie (de lekkerste kop capuccino die ik ooit heb gehad, zie foto's op Facebook: het oog wil ook wat ;)) bij een tentje om de hoek wat Melinda al eerder op het oog had. Daarna namen we de metro met mijn bagage en na een overstap stonden we in Cambridge. Het was even zoeken, maar we vonden Budget rent-a-car. Het bleek dat de website via welke ik de auto had gehuurd, geen goede verzekering had. Dus ik had een verzekering voor 27 dollar voor 3 dagen voor niets afgesloten. Voortaan sluit ik bij boeking geen verzekering af, maar doe ik dat ter plekke.

Bij de auto aangekomen bleek het een automaat te zijn. Vorig jaar had ik 's avonds heel even in Dan's automaat gereden, in San Diego, maar nu moest ik het dus voor het echie leren. Gelukkig wist Mel mij te vertellen hoe het werkte en uiteraard ging het hartstikke goed (alhoewel ik gisteren op de automatische piloot mijn pook in z'n 2 probeerde te zetten.. Terwijl ik dus al in totaal anderhalve week autorijd hier in de States).

Ik kocht een TomTom bij Best Buy en we gingen op weg naar Salem, wat ongeveer anderhalf uur rijden was. Het weer was nog niet zo erg, het miezerde wat, en we vonden een gratis parkeerplek net buiten het centrum. Ik had een maand eerder in Nederland Salem gegoogled en had een Youtube filmpje gevonden van de Lobster Shanty, waar ze Lobstertinis zouden hebben (martini met lobster sap erin), dus dat zou ons eerste doel worden, aangezien ik 's avonds weer terug naar Boston zou rijden om haar af te zetten en zelf richting het zuiden zou rijden.

Meer daarover in mijn volgende verslag.